چگونه در فوتبال استعدادیابی کنیم ؟

استعدادیابی نظامدار و برنامه های رشدی در ورزش هایی که موفقیت در آن ها  به ویژگی های آنتروپومتریکی،فیزیولوژیکی و مهارت های حرکتی بستگی دارد،گسترش پیدا کرده است.بسیاری از باشگاه ها ، بازیکنان مستعد  را در سنین نسبتا پایین ثبت نام می کنند و تحت برنامه های تخصصی قرار می دهند تا توانایی های آنان را تکمیل کنند. بنا براین انتخاب، رشد و راهنمایی حرفه ای بازیکنان جوان در صدر اولویت های بسیاری از باشگاه های درجه اول قرار گرفته است تا بتوانند مقام و وضعیت تجاری و ورزشی شان را حفظ کنند.

به هر حال شناسایی  عناصر کلیدی استعدادیابی و فرایند پرورش استعداد در فوتبال نکته ای کلیدی است. با توجه به اینکه بر خلاف رشته های انفرادی،  در این ورزش معیار عینی  مشخصی برای عملکرد جود ندارد شناسایی استعداد ها در این ورزش پیچیده و مستلزم رویکردی چند رشته ای است. پیشبین های بالقوه ی استعداد فوتبال، متغیر های آنتروپومتریکی ، فیزیولوژیکی ، عصبی حرکتی ، ادراکی شناختی و روانی اجتماعی هستند. تا به حال ،فرایند استعدادیابی در باشگاه ها اغلب به صورت غیر علمی انجام شده است .  بنا بر این ایجاد یک مدل ملموس و کاربردی  می تواند 1- با مشخص کردن متغیر هایی که فوتبالیست های نخبه را از غیر نخبه ها جدا کندو 2- فراهم کردن قالبی برای ارزیابی عینی برنامه های استعدادیابی و پرورش استعداد، این فرایند را  تسهیل کند.

برخی از تحقیقات استعدادیابی به مقایسه ی بین بازیکنان  جوان حرفه ای  با بازیکنان سطح رقابتی یا نخبه در یک سطح  مشخص رشدی پرداخته اند . اما این ارزیابی بازیکنان جوان با توجه به زمان بندی و ضرب آهنگ تغییرات اندازه ی بدن ، ظرفیت های کارکردی و تبحر حرکتی در حین بلوغ و جهش رشدی،  مخلوط می شود . سن ، وضعیت بالیدگی و اندازه ی بدن  سهم زیادی در تغییرات ظرفیت های کارکردی(استقامت، سرعت و قدرت) دارند  اما در مهارتهای مختص فوتبال(کنترل توپ، دریبل، پاس و شوت )، در بازیکنان 13-15 ساله ، سهم نسبتا اندکی دارند.......