در بیشتر نقاط دنیا ، یك مربی فوتبال هنگام انجام مسابقه فقط می تواند بیننده باشد نه شنونده.این محدودیت سنتی توسط برخی از مربیان نادیده گرفته می شود. قانون منع ایستادن مربی كنار زمین و صحبت كردن با بازیكنان قانون خوبی بود زیرا توجه كلی بازیكنان باید روی اجرای مهارت ها و تاكتیك تیم و حریف متمركز شود. نه اینكه به مربی خود دائم توجه داشته باشد. این امر به این معنا نیست كه مربی نمی تواند حتی یك دستور مناسب تاكتیكی صادر كند بلكه منظور این است كه هنگامی كه بازیكنان در داخل زمین مشغول بازی هستند با دستورات خود انها را بمباران نكند. به جای اینكار سعی كنید هنگام انجام مسابقات یك مشاهده كننده فعال باشید .یك دفتر یادداشت با خود داشته باشید و در آن نكات قوت و ضعف بازیكنان و تیم را یادداشت كنید.این یادداشتها سرمشق و راهنمای خوبی برای آماده سازی تمرینات بعدی تیم است و در تنظیم تاكتیك تیمی هنگام بازی یا در زمان استراحت بین دو نیمه كمك خواهد نمود. چناچه از كنار خطوط زمین ناظر و تماشاگر بازی هستید حركات بدنی خود را كنترل كنید. اگر خود را خشمگین ، مظرب و یا بی علاقه نشان دهید به احتمال زیاد بازیكنان نیز بی حوصله به بازی ادامه خواهند داد و بر عكس چناچه آنان در مربی حالت خاصی حاكی از دیدگاه مثبت و مساعد ، تشویق و علاقه ببینند اعضای تیم تحریك شده و از خود شور و نشاط بیشتری نشان خواهند داد.