قوانین آوانتاژ و آفساید

علامت دهی داور هنگام اعلام آوانتاژ
این ماده همچنین به داور این امکان را می دهد تا حتی بعد از دادن آوانتاژ و به حدر رفتن موقعیت آن، خطا را اعلام کند. آفساید.
آفساید قانونی در فوتبال است که حد فاصله قرار گیری مهاجمان تیم حمله کننده نسبت به آخرین مدافعین تیم حریف زمانی که توپ به مهاجمان توسط بازیکنان همدسته ارسال می شود، را محدود می کند.

مهاجمی که با دایره زرد مشخص شده در وضعیت آفساید است. او هنگام ارسال توپ نزدیکترین بازیکن به دروازه حریف در زمین حریف بشمار می رود.
هنگامیکه پاس یا ارسالی از یکی از بازیکنان تیم حمله کننده به مهاجمی از همان تیم داده شود و آن مهاجم در هنگام ارسال توپ به او، در زمین حریف نزدیکترین بازیکن زمین نسبت به دروازه حریف باشند، آنگاه آفساید رخ می دهد و به تیم مقابل یک ضربه آزاد غیر مستقیم از جاییکه آفساید رخ داده (نقطه ای که مهاجم هنگام ارسال پاس قرار گرفته بوده)، داده می شود.
برای اعلام آفساید باید به قرار گیری بازیکن و ضعیت یورشی آن دقت کرد.بازیکنی که در موقعیت آفساید قرار می گیرد باید وضعیت تهاجمی اش نیز بررسی گردد، یعنی باید به این نکته توجه شود که توپ به قصد او ارسال شده و آیا اینکه حضور او در وضعیت حمله تیم تاثیر داشته یا نه. اگر او در موقعیت جایگاهی در آفساید باشد اما وضعیت تهاحمی او بی تاثیر (passive) باشد، آفساید رخ نمی دهد.
تاریخچه آفساید
قانون آفساید به زمانهای بسیار دوری بر می گردد - حتی قبل از ایجاد اولین اتحادیه فوتبال در جهان (اتحادیه فوتبال انگلستان)، یعنی پیش از سال 1863. در آن زمان این قانون بسیار سخت تر و محدود کننده تر از قانون آفساید امروزی بود. البته این قانون در آن زمان در تمامی مسابقات رعایت نمی شد.
در دهه 1860 و 1870 که فوتبال در اروپا بویژه در انگلستان فراگیر تر شد و به غیر از مدارس و دانشگاه ها به صنفها نیز وارد شده بود، قانون آفساید رسما ثبت و در بازی های رسمی رعایت گردید.
در دهه های بعد نیز این قانون چندین بار مورد تدوین و بازبینی قرار گرفت که این ویرایش ها باعث بهبود در این قانون شد. آخرین مرتبه ای که قانون آفساید تدوین شد سال 2003 بود. در این بررسی به داوران این قدرت داده شد که موقعیت تهاجمی و تاثیر بازیکن را هنگام آفساید بررسی کنند و اگر بازیکن در بازی تاثیر نداشت آفساید اعلام نکنند.
باشگاه فرهنگی ورزشی صباصفه اصفهان (سال تاسیس 1388)