مربیگری فوتبال به عنوان حرفه ای پرنشاط و همراه با مشكلات فراوان توصیف شده است. در شرایط حاكم بر مسابقات فوتبال مربی برای حفظ موقعیت خود باید در مسابقات پیروز شود و برای نیل به این منظور مجبور است ساعات متمادی برای آماده سازی هرچه بیشتر بازیكنان وقت صرف نماید.در طول برگزاری یك دوره مسابقه مسائل گوناگونی كه در پیرامون كار مربی قرار دارد ممكن است از حد تحمل و توان مربیان بیشتر باشد و مربی ممكن است در مواجهه با این مسائل  و دشواریها از نظر بدنی و روانی آنچان احساس خستگی كند كه دچار درماندگی ، دلزدگی و یا از كار افتادگی شود.

امروزه بسیاری از مربیان به علت نداشتن كارنامه روشن پیروزی و ضعف كاری از كار بركنار می شوند و بعضی نیز داوطلبانه پست خود را ترك می كنند یا در اثر فشار و انتظارات فرسوده می شوند و یا دچار سرخوردگی و درماندگی شده و با دلسردی به فكر تغییر حرفه خود می افتند.

زمانی كه مربیان به رغم تلاشهای بی وقفه خود به انتظارات و پاداشهای دلخواهشان دست نمی یابند و احساس می كنند كه شبكه حمایتگری در حمایت از تلاشهای آنان وجود ندارد احساس عجز و ناتوانی می كنند كه این احساس منجر به درماندگی می شود. فشارهای ناشی از ماهیت حرفه ، توقع دائمی از مربی برای پیروزی ، قضاوتهای بیرحمانه علاقه مندان تیمهای فوتبال ، صرف ساعات طولانی برای پرداختن به مسائل ریز و درشت بازیكنان ، فراوانی مشكلات ، لزوم مسافرتهای پی در پی ، ضرورت ایفای نقش های متفاوت در روابط با افراد مختلف و... موجب از پای افتادن مربیان می باشد.

در صحنه ها و مسابقات مختلف همواره شاهد كناره گیری مربیان از حرفه خود بوده ایم ، علیرغم انكه برخی از انان مدت زمان طولانی در این حرفه به تلاش و زحمت پرداخته اند. یا گاهی به مربیانی بر می خوریم كه با وجود ممارست و تلاش فراوان در حرفه خود جملاتی به این مضمون بیان می دارند. كه خسته شده ام ، احساس مس كنم برای این كار بیش از حد فعالیت می كنم ، من برای این كار ساخته نشده ام ، فشار كارم خیلی زیاد است . بیان این گونه سخنان حاكی از وضعیتی است كه در روانشناسی ورزشی به ان حالت درماندگی یا دلزدگی اطلاق می شود.