زندگینامه: محمدرضا خلعتبری (1362-)

در 23 شهریورماه سال 1362 در رامسر به دنیا آمدم. یك خواهر و یك برادر دارم، مدرك تحصیلیام دیپلم است و مجرد هستم.

آغاز فوتبال                                                             

فوتبال را از تیم جوانان شموشك نوشهر شروع كردم. سپس به تیم بزرگسالان شموشك رفتم. از آنجا برای خدمت مقدس سربازی راهی ابومسلم شدم و دو فصل در این باشگاه توپ زدم و سه سال هم است كه در ذوب آهن اصفهان مشغول بازی هستم .

 

خانواده
بدون هیچ تردیدی خانواده‌ها نقش موثری در پیشرفت افراد دارند. اگر خانواده ای چتر حمایت خود را از روی سر فرزندانش بردارد فكر می‌كنم او به جایی نرسد. خوشبختانه من جزو كسانی هستم كه همواره پشتیبانی خانواده را همراه داشته ام. پدر و مادرم نه تنها مخالفتی با فوتبالیست شدن من نداشتند بلكه در این راه، مرا حمایت هم میكردند.

ذوب آهن

ذوب آهن یكی از بهترین تیمهای ایران است كه از امكانات و مدیریت قدرتمندی سود میبرد. شاید یكی از دلایلی كه باعث شده چند سال در این تیم حضور داشته باشم همین امر بوده است. خودم نه پرسپولیسی ام، نه استقلالی و این دو تیم فرقی برایم ندارند، اما خواهرم پرسپولیسی است و برادرم استقلالی. پدر و مادرم هم طرفدار تیمی هستند كه من در آن بازی می‌كنم.

پنالتی نمیگیرم

یك مدتی میگفتند خصوصیت برجسته فوتبال من پنالتی گرفتن است. میگفتند خلعتبری خوب تمارض می‌كند و پنالتی میگیرد به همین دلیل داوران در چند بازی از پنالتیهای صددرصد كه روی من صورت گرفت، به سادگی میگذشتند.

خصیصه اخلاقی

خیلی ها میگویند زود عصبانی میشوم روی همین اصل این زود عصبی شدن را بدترین خصیصه اخلاقی خودم میدانم. اینكه در زمین همبازیانم را تشویق می‌كنم هم بهترین خصوصیت اخلاقی من است.

بازیگری

تا حالا به حضور در سینما فكر نكردم، فكر نمی‌كنم جثه و تیپم به سینما بخورد، اگر دنبال یك بازیگر خوب میگردید فرشید طالبی (كاپیتان ذوب آهن) را به شما معرفی می‌كنم. او خوب از پس نقشها بر می آید.

زندگی

هیچ شهری را بیشتر از رامسر دوست ندارم. رامسر بهترین جا برای زندگی كردن است. رامسر سرسبز عشق من است.

عاشق رامسر

من به جز رامسر، عاشق فوتبالم و الان فوتبال حرفه من شده است روی همین حساب، اگر دوباره به دنیا بیایم باز هم فوتبالیست خواهم شد

درآمد

خدا را شكر درآمد فوتبالیستها بد نیست. من هم از درآمدی كه دارم راضیام. اما این دلیل نمی‌شود كه آدم ولخرجی باشم. خسیس هم نیستم،

شهرت

هم مشهور بودن خوب است هم محبوب بودن. اما من به محبوبیت فكر می‌كنم. آدمهای محبوب ماندگار میشوند. همین كه در كوچه و بازار مردم با من به نیكی رفتار می‌كنند برای من كافی است.