مردم ایران به این بازی، به چشم یک بازی انگلیسی می نگریستند. تا اینکه با حضور انگلیسی ها بسال ١٨٦٥ (همزمان با گشایش سفارت انگلستان) در ایران، آنان بازی فوتبال را به عنوان سرگرمی خود برگزیدند و به علت کارکنان زیادی که در سفارتخانه بودند و همچنین انگلیسی های فراوانی که در ایران زندگی می کردند و برای سرگرمی خود در میدان مشق تهران (حوالی میدان امام خمینی فعلی) مشغول بازی فوتبال می شدند. سال ١٩٢١ آخرین سالهای سلسله قاجار هزاران انگلیسی در گوشه و کنار ایران زندگی می کردند. و ورزش فوتبال را به عنوان بازی سرگرمی خود انتخاب کرده بودند. برای نوجوانان و جوانان ایرانی که نظاره گر این بازیها بودند این تفریح بسیار جالب بود در آن زمان علاقه شدید جوانان به این بازی موجب شد تا آنان نیز به تقلید از انگلیسی ها به دنبال توپ بدوند لیکن پیدا کردن توپ برای این مشتاقان کار چندان ساده ای نبود لذا از هر وسیله مدور و گردی که بتواند نقش توپ را ایفا کند استفاده می کردند.

متداولترین توپ آن زمان در میان جوانان تهرانی، ابتدا مثانه گاو بود که روی مثانه گاو پوششی از پارچه تعبیه می کردند و سپس آن را به عنوان توپ در زمین می غلطاندند این علاقه موجب شد تا جوانان در رقابت با انگلیسی ها جدی تر باشند و مسابقاتی نظیر آنان را راه اندازی نموده و حتی تیمی در تشکیل دهند که بتواند در برابر انگلیسی ها عرض اندام نماید.

بدین ترتیب در سال ١٢٩٩با همت عده ای از بازیکنان خوب تهران اولین تیم فوتبال تهران با نام کلوپ ایران تشکیل گردید. این تیم در مسابقات میدان مشق حضور یافت و بازی های درخشانی را به نمایش گذاشت هر چند در مقابل انگلیسی های مقیم مرکز تن به شکست دادند، اما امیدواری آنان به آینده موجب گردید تا در سال ١٣٠٢ عنوان قهرمانی در این مسابقات را ازآن خود کنند.

از این پس تیمهای دیگری در تهران پا گرفت که از جمله تیم اسپرت ارامنه و تیم طوفان را می توان نام برد. تیمهای دیگری هم در آن زمان شکل گرفت لیکن رقابت اصلی بین سه تیم فوق الذکر بود.

در این سال (١٣٠٢) بازیکنان کلوپ ایران همگی در باشگاه تازه تاسیس کلوپ تهران ماوی گزیدند و با پشت سر گذاشتن تیمهای وقت پایتخت، قهرمان این مسابقات گردیدند. در سال ١٣٠٤ در مسابقات سالانه موسسات انگلیسی شرکت کرده و با نتیجه ٢بر١ انگلیسی ها را وادار به شکست کردند و به دنبال این پیروزی، با دعوت شوروی به بادکوبه سفر کردند.

این تیم گلچینی از بازیکنان باشگاههای کلوپ تهران، اسپرت ارامنه و طوفان بود که روانه شهر بادکوبه شوروی گردیدند و اولین سفیران فوتبال ایران در خارج از مرزها نام گرفتند.

با ورود این تیم به شهر بادکوبه هزاران نفر از آنان استقبال کردند و در اولین مسابقه تیم ایران در مقابل منتخب بادکوبه با نتیجه 2 بر صفر شکست خورد و دومین بازی خود را در برابر دانشکده نقت بادکوبه با تساوی بدون گل به پایان رساند و در برابر سومین حریف خود، تیم کلنی بادکوبه، ایران با نتیجه ٤بر١ شکست را پذیرا گردید.

در سال ١٣٠٨ منتخب بادکوبه به تهران آمد و در دو دیدار خود تیم تهران با نتیجه سنگینی این تیم را شکست داد (٧برصفر و٤بر ١) این شکست تاثیر بسیار بدی بر روی بازیکنان تهران داشت به حدی که بسیاری از آنان فوتبال را کنار گذاشتند و مسابقات تهران ناگهان از آب و تاب افتاد و برای همین بازی ها (بادکوبه و منتخب تهران) بود که دولت وقت ایران محل مسابقات را چمن کاری نمود و تیم تهران اولین تجربه بازی بر روی چمن را به دست آورد.

آرامش و سکوت بوجود آمده ناشی از شکست در برابر بادکوبه ٣ سال بر فوتبال کشور سایه افکند تا اینکه دوباره از ١٣١١با همت عده ای از علاقه مندان، حرکت دوباره فوتبال آغاز شد. کلنگ اولین استادیوم ورزشی ایران در ١٣١٣ با گنجایش هفت هزار نفر به زمین خورد (استادیوم شماره ١ امجدیه) و در ١٣١٧ به اتمام رسید و ایران در سال ١٣١٨ به طور رسمی صاحب ورزشگاه و مسابقات قهرمانی کشور در استادیوم هفت هزار نفری امجدیه گردید.

از آن پس دوره ی جدید در فوتبال ایران آغاز شدنقطه آغاز این دوره از شهریور ماه ١٣٢٠ بود که در آن اولین تیم ملی ایران به کابل سفر کرد و در مسابقه ای برابر تیم ملی افغانستان با نتیجه مساوی بدون گل به خانه برگشت.

حسین صدقیانی را می توان نخستین و کار آموزده ترین شخصیت فوتبال ایران نام نهاد. وی به علت حضور چندین ساله در اروپا با فوتبال نوین آشنا بود لذا به سال ١٣١٦عهده دار مسئولیت اداراه و آموزش فوتبال ایران گردید و بالاخره در سال ١٣٢٥ (١٩٤٦) فدراسیون های ورزشی در ایران جدا شد و دلیل ایجاد فدراسیونهای ورزشی، علاقه ایران به شرکت در بازیهای المپیک ١٩٤٨ لندن بود که شرط شرکت کشورها در مسابقات المپیک دارا بودن کمیته ملی المپیک در آن کشور بود لذا در تاریخ ١٣/١٢/١٣٢٥ درخواست تاسیس کمیته ملی المپیک و فدراسیون های نهایی به مجلس ارائه شده و مورد تصویب قرار گرفت.

پس از تشکیل فدراسیون فوتبال، ایران رسما" در تاریخ ٣٠/١٠/١٣٢٦ به عضویت فیفا در آمد.

لازم به ذکر است که در اواخر ١٣٢٥ دکترعلی کنی فوتبالیست سرشناس آن زمان رئیس فدراسیون و حسین صدقیانی به عنوان مربی هدایت فوتبال ایران را در دست داشتند.