فوتبال رشته اي از ورزش است. شكي نيست كه، ورزش گسترش خارق العاده يافته است. به قول فرانسوابتو، از نظريه پردازان يونسكو، ورزش شايد تنها جنبه اي است كه ميان جوامع صنعتي و كشورهاي در حال توسعه مشترك است كه تا درجه اي هر روز افزايش مي يابد و يكي از زنده ترين عناصر روابط بين المللي است.

در  جهان كنوني فوتبال ، فدراسيون و نهاد هاي محلي، ملي و بين المللي ،از چنان اهميتي برخوردار هستند كه حتي نهادهائي چون رياست جمهوري يا دفاتر سياسي نخست وزيران و احزاب آنان از اين اهميت برخوردار نيستند. فوتبال براي سياستمداران به عنوان يكي از فاكتورهاي مهم پيروزي و معرفي در بين توده ها مورد توجه و مهم است. در اين بين ،مجالس و پارلمان هاي قانون گذاري به خصوص در كشورهاي استبدادي و ديكتاتوري رويگرد انتخاباتي افزوني را نسبت به فوتبال دارند. بسياري ار نمايندگان از طريق فوتبال به مجالس و پارلمان ها راه مي يابند

فوتبال برخلاف قرون وسطي و تا اواخر قرن هيجده كه توسط پارلمان ها از جمله در فرانسه و انگليس ممنوع بود اينك  به عاملي براي پيروزي در انتخابات تبديل شده است . افرادي متعددي را به پارلمان و مجالس قانون گذاري رهسپار مي كند.

در سال 1314 .م .مجلس اشرافيت فرانسه و بنا به صدور فرمان شارل پنجم پادشاه فرانسه قوانين سختي در باره ممنوعيت بازي فوتبال در جهت حفظ منافع اشرافيت در مقابل مردم علاقمند به تصويب رساند. به سال 1781 م مجلس فرانسه بار ديگر در مقابل گسترش و فراگيري فوتبال در نزد مردم، قانوني را از تصويب گذراند كه به موجب آن مجازات سنگيني براي كساني كه فوتبال را بازي مي كردند در نظر گرفته شد.

از آن سال ها تا دهه نود ميلادي بيش از 6 قرن سپري شده. اينك هر روز در گوشه و كنار جهان فوتبال بحث داغ مجالس و نمايندگان است. به تعدادي از اين نمونه ها توجه كنيم

در سال 1998 جمعي از نمايندگان پارلمان اروپا عليه برگزار كنندگان فوتبال جام جهاني 98 فرانسه اقامه دعواي كردند. 25 تن از اين نمايندگان مسئولان برگزاري اين مسابقات را به اعمال تبعيض ميان فرانسويان و غير فرانسويان در فروش بليط اين مسابقات متهم كردند. اين نمايندگان براي پيش برد دعوي حقوقي خود به لوك ميسون، وكيل مدافع مشهور بلژيكي كه تخصص اش در زمينه مسائل حقوقي فوتبال است توسل جستند. لوك ميسون توانسته بود پس از 5 سال طرح شكايت در دادگاه اروپا قانون معروف بوسمان را در زمينه نقل و انتقالات فوتبال به تصويب رساند.

در بهار سال ،1998 بحث بر سر مسابقه جنجال انگيز ميان تيم هاي يوونتوس و انتر ميلان به پارلمان ايتاليا كشيده شد. نمايندگان گروه هاي مخالف پارلماني ايتاليا به ويژه طرفداران انتر ميلان، با طرح موضوع تباني و جانبداري داوران و فدراسيون فوتبال آن كشور اتهام را به عرصه افكار عمومي ايتاليا و خارج كشاندند. وقتي اينيا تسولاروسا رئيس مجلس ايتاليا، در پشت تريبون پارلمان اعلام كرد كه، نبايد جام قهرماني به يوونتوس داده شود . زيرا اين عمل براي حفظ وجهه بين المللي ايتاليا ،لازم است جنجال و غوغائي بزرگ در افكار عمومي و رسانه هاي ايتاليا برپاشد.

كميسيون تحقيق پارلمان برزيل كه مسئول بررسي و ضعيت ورزشي و تعيين برنامه و استراتژي براي آن از جمله فوتبال است ادامه انعقاد قرارداد با كمپاني نايك را براي اقتصاد اين كشور زيان آور و فاقد تامين درآمد براي فوتبال برزيل دا نسته بود.

اما در ايران. فوتبال تا اوايل سال 1347 شمسي چندان مورد توجه مجلس نبود . فقط بعد از راهيابي تيم ملي فوتبال ايران به المپيك 1964 توكيو بود كه، با صدور اعلاميه شادباش و تبريك توجه مجلس وقت به فوتبال معطوف گشت.

در دوران حكومت رضا شاه تعدادي از نمايندگان مجلس از جمله مرحوم محمد تدين رئيس مجلس اول دوران تقنيننيه از رهبران فوتبال كشور بودند. در سال 1347 در تهران تيم ملي فوتبال ايران براي نخستين بار قهرمان جام ملت هاي آسيا شد اين قهرماني موجب شد تا تعدادي از نمايندگان مجالس شوراي ملي و سنا در مراسم هاي مختلف كه توسط شركت ها يا تجار در نقاط مختلف تهران از جمله بازار، برگزار مي شد شركت كنند . در باره اين پيروزي سخنراني كنند. سه سال پس از اين واقعه در بهمن سال 1350 به دعوت اسعد رزم آرا مدير رزونامه مرد مبارز و نماينده مجلس شوراي ملي ضيافت  نهاري به افتخار پيروزي تيم فوتبال پرسپوليس ترتيب داده شد. در اين ضيافت علي اكبر رياضي رئيس مجلس شوراي ملي طي سخناني به تعريف و تمجيد از ورزش فوتبال و جوانان مشتاق ان پرداخت.

مجلس شوراي اسلامي و فوتبال

حاكميت جمهوري اسلامي باعث شد تا فوتبال با شعار طاغوتي جنبه مكتبي به خود گيرد. از دهه 60 تا اواسط دهه هفتاد، فوتبال مكتبي مطلق بود و نقشي در تحولات سياسي ايران نداشت. چرا كه برچسب طاغوتي و مدل غربي توجه به آن را كاهش مي داد. اما انتخابات پنجمين دوره مجلس شوراي اسلامي نقش فوتبال و ورزش را در تحولات سياسي ايران پر رنگ كرد. دو باشگاه عمده پرسپوليس و استقلال با جانبداري از تعدادي از نمايندگان بحث تاثير ورزش  در انتخاب و سرنوشت نمايندگان را داغ كردند. فائزه هاشمي دختر هاشمي رفسنجاني رئيس جمهور وقت با حمايت ورزش به خصوص فوتبال در يك رقابت پاياپاي با علي اكبر ناطق نوري نماينده جناح راست و روحانيت مبارز به عنوان نماينده دوم تهران وارد مجلس شد. فائزه از سوي كارگزاران سازندگي حزب متعلق به غلامحسين كرباسچي شهردار مقتدر وقت تهران حمايت مي شد. كارگزاران از ابتداي تبليغات، تاكتيك خود را در دو حوزه هنر و ورزش به ويژه فوتبال به عنوان ورزش درجه يك و پر طرفدار كشور قرار داده بودند. وقتي جناح راست به اهميت نقش فوتبال در انتخابات پي برد، براي اولين بار علي اكبر ناطق نوري در يك برنامه كاملا ، خبرنگاران و عكاسان ورزشي را براي انجام يك گفت و گوي مطبوعاتي فرا خواند. از اين به بعد فوتبال در كانون توجه سياسي قرار گرفت. مرحوم بهائ الدين ادب نماينده سنندج در مجلس ،حسن غفوري فرد نماينده مردم تهران از جمله چهره هاي شاخص بودند كه از طريق فوتبال به مجلس راه يافتند.

كسب مقام سومي جام ملت هاي آسيا به سال 1994 در قطر و كسب نتايج جالب تيم فوتبال جمهوري اسلامي ايران در اين مسابقات از جمله پيروزي 6 ب 2 بر كره جنوبي و شكست دادن تيم عزبستان سعودي در دور مقدماتي با نتيجه 3 بر صفر موجب شد تا نمايندگان مجلس از محمد مايلي كهن مربي و بازيكنان اين تيم قدرداني و هر يك خود را شيفته و طرفدار دو اتشه فوتبال معرفي كنند.

                                                                                              ادامه دارد